Bukurešt
Bukurešt
je glavni grad Rumunije i ujedno i njeno glavno političko, kulturno i
privredno sedište, koje se nalazi u jugoistočnom delu zemlje. Leži u
istočnom delu plodne Vlaške nizije uz reku Dumbovita, pritoku Agresa i
na oko 65 kilometara od Dunava. Bukurešt pokriva površinu od oko 300
kvadratnih kilometara. Bukurešt kao moderan grad sa
monumentalnim gradjevinama, prostranim trgovima, ulicama, parkovima,
počeo se razvijati u XIX veku i dalje se razvija izgradnjom stambenih
četvrti, sportskih objekata, filmskog centra (Buftea) sa kulturnim
središtem, sa Univerzitetom (osnovanim 1694. godine), akademijom nauka,
bibliotekama, muzejima, velikim parkovima i dr. Tu je i niz kulturno
istorijskih spomenika, koji upotpunjuju ukupan utisak o gradu. Od
značajnijih starih gradjevina se izdvajaju Palata pravde iz 1864.
godine i Predsednička palata iz XVII veka.
Do kraja Drugog
svetskog rata Bukureštom su dominirale gradjevine u francuskom stilu,
tako da je često nazivan „Parizom na Balkanu“. Medjutim, rumunski
diktator Nikolae Čaučesku je tokom svoje vladavine većinu tih
gradjevina srušio i započeo gradnju novih u severnokorejskom stilu.
Ipak, većina tih gradjevina ni do danas nije završena. Iz tog doba
istorije Bukurešta je ostala kao najznačajnija zgrada nacionalnog
Parlamenta, koja i danas predstavlja jednu od najlepših gradjevina u
ovom gradu.
Stanovništvo je istočno pravoslavne i
rimokatoličke veroispovesti. Nacionalna valuta je lev. Grad ima preko 2
miliona stanovnika.
Bukurešt je najvažniji industrijski
centar Rumunije sa razvijenom metalurgijom, industrijom motornih
vozila, hemijskom, prehrambenom i farmaceutskom industrijom, kao i
rafinerijama nafte. Naftovodom i plinom spojen je sa Transilvanijom.
Više od 20% rumunske industrije se nalazi u ovom gradu.
U
Rimsko doba na mestu Bukurešta nalazilo se naselje Dačana. U XIV veku
Bukurešt je bio utvrdjena rimska rezidencija vlaških knezova i važan
trgovački centar. Godine 1595. zauzimaju ga i razaraju Turci. Od 1698.
godine, po odluci Otomanskog sultana Mustafe II, postaje sedište vlade
Vlaške. Stradao je više puta za vreme ratova Rusije i Austrije s
Turskom u XVIII i XIX veku i od epidemije kuge 1813. godine.
Po
prvi put Bukurešt je proglašen za glavni grad Rumunije posle
Rusko-turskog rata 1877/8 godine. Bio je okupiran od strane Nemačke u
Prvom i Drugom svetskom ratu, a posle Drugog svetskog rata od strane
SSSR-a. Ta okupacija je trajala do 1958. godine, kada je Rumunija
dobila potpunu nezavisnost.
U Bukureštu je potpisano više
medjunarodnih mirovnih ugovora: Bukureštanski mir zaključen izmedju
Turske i Rusije (28.05.1812.); izmedju Srbije i Bugarske (03.03.1886.);
izmedju poražene Bugarske i njenih balkanskih protivnika Srbije, Grčke,
Rumunije i Crne Gore (10.08.1913.); izmedju poražene Rumunije i Nemačke
s jedne strane i Austro-Ugarske, Turske i Bugarske s druge strane
(07.05.1918.), a 30.12.1947. godine proglašena je u Bukureštu Rumunska
republika.
Ovaj grad su relativno često potresali jaki
zemljotresi. Jedan od najtragičnijih se desio 1977. godine, kada je
poginulo više od 1.500 ljudi, a materijalna šteta je bila ogromna.
Bukurešt
je glavni grad Rumunije i ujedno i njeno glavno političko, kulturno i
privredno sedište, koje se nalazi u jugoistočnom delu zemlje. Leži u
istočnom delu plodne Vlaške nizije uz reku Dumbovita, pritoku Agresa i
na oko 65 kilometara od Dunava. Bukurešt pokriva površinu od oko 300
kvadratnih kilometara. Bukurešt kao moderan grad sa
monumentalnim gradjevinama, prostranim trgovima, ulicama, parkovima,
počeo se razvijati u XIX veku i dalje se razvija izgradnjom stambenih
četvrti, sportskih objekata, filmskog centra (Buftea) sa kulturnim
središtem, sa Univerzitetom (osnovanim 1694. godine), akademijom nauka,
bibliotekama, muzejima, velikim parkovima i dr. Tu je i niz kulturno
istorijskih spomenika, koji upotpunjuju ukupan utisak o gradu. Od
značajnijih starih gradjevina se izdvajaju Palata pravde iz 1864.
godine i Predsednička palata iz XVII veka.
Do kraja Drugog
svetskog rata Bukureštom su dominirale gradjevine u francuskom stilu,
tako da je često nazivan „Parizom na Balkanu“. Medjutim, rumunski
diktator Nikolae Čaučesku je tokom svoje vladavine većinu tih
gradjevina srušio i započeo gradnju novih u severnokorejskom stilu.
Ipak, većina tih gradjevina ni do danas nije završena. Iz tog doba
istorije Bukurešta je ostala kao najznačajnija zgrada nacionalnog
Parlamenta, koja i danas predstavlja jednu od najlepših gradjevina u
ovom gradu.
Stanovništvo je istočno pravoslavne i
rimokatoličke veroispovesti. Nacionalna valuta je lev. Grad ima preko 2
miliona stanovnika.
Bukurešt je najvažniji industrijski
centar Rumunije sa razvijenom metalurgijom, industrijom motornih
vozila, hemijskom, prehrambenom i farmaceutskom industrijom, kao i
rafinerijama nafte. Naftovodom i plinom spojen je sa Transilvanijom.
Više od 20% rumunske industrije se nalazi u ovom gradu.
U
Rimsko doba na mestu Bukurešta nalazilo se naselje Dačana. U XIV veku
Bukurešt je bio utvrdjena rimska rezidencija vlaških knezova i važan
trgovački centar. Godine 1595. zauzimaju ga i razaraju Turci. Od 1698.
godine, po odluci Otomanskog sultana Mustafe II, postaje sedište vlade
Vlaške. Stradao je više puta za vreme ratova Rusije i Austrije s
Turskom u XVIII i XIX veku i od epidemije kuge 1813. godine.
Po
prvi put Bukurešt je proglašen za glavni grad Rumunije posle
Rusko-turskog rata 1877/8 godine. Bio je okupiran od strane Nemačke u
Prvom i Drugom svetskom ratu, a posle Drugog svetskog rata od strane
SSSR-a. Ta okupacija je trajala do 1958. godine, kada je Rumunija
dobila potpunu nezavisnost.
U Bukureštu je potpisano više
medjunarodnih mirovnih ugovora: Bukureštanski mir zaključen izmedju
Turske i Rusije (28.05.1812.); izmedju Srbije i Bugarske (03.03.1886.);
izmedju poražene Bugarske i njenih balkanskih protivnika Srbije, Grčke,
Rumunije i Crne Gore (10.08.1913.); izmedju poražene Rumunije i Nemačke
s jedne strane i Austro-Ugarske, Turske i Bugarske s druge strane
(07.05.1918.), a 30.12.1947. godine proglašena je u Bukureštu Rumunska
republika.
Ovaj grad su relativno često potresali jaki
zemljotresi. Jedan od najtragičnijih se desio 1977. godine, kada je
poginulo više od 1.500 ljudi, a materijalna šteta je bila ogromna.
